De kracht van het nu
Hoeveel fijner is het als je je niet laat leiden door wat erin het verleden is gebeurd of wat er mogelijk in de toekomst zou gebeuren? Eigenlijk zou dan alle stress verdwijnen, want in het nu, het moment dat je dit leest bijvoorbeeld, is er eigenlijk nooit iets aan de hand. Het feit dat onze gedachten constant afdwalen is eigenlijk een enorme bron van stress.
Op het moment lees ik het boek De Kracht Van Het Nu van Eckhart Tolle. En voordat ik daar verder op ga wil ik eerst nog even een uitstap maken naar het eerste boek dat ik las van Eckhart Tolle, namelijk De Nieuwe Aarde.
De eerste keer dat ik dit boek las kon ik er niet doorheen komen. Het was namelijk een behoorlijk confronterend boek. In het boek ging hij in op de invloed van het ego op ons leven, het pijnlichaam dat we allemaal bij ons dragen en ook hoe wij ons hechten aan allerlei personen, zaken, rollen die wij vervullen en noem maar op.
Vooral dat laatste raakte mij behoorlijk. Ik vond het allemaal onzin en wat dacht die vent wel niet dat hij was? Ik ging behoorlijk in het verweer en was allerlei redenen aan het bedenken waarom hij geen gelijk zou hebben. Maar eerlijk gezegd raakte hij mij precies waar ik op dat moment nog niet geraakt wilde worden. Pas later begon ik in te zien dat Eckhart Tolle eigenlijk wel degelijk gelijk had.
Tot zover wat betreft mij eerste ervaring met Eckhart Tolle. Dan de kracht van het nu. De essentie is dat als wij met onze gedachten leven in wat er in het verleden gebeurd is, we blijven hangen in iets wat er niet meer is. Het kost je energie en je veranderd niet meer wat al gebeurd is.
Terwijl je misschien nog in gedachten zit bij die droeftoeter op het werk, heb je in het nu geen aandacht voor de fijne dingen om je heen. Als jij nog van binnen je boos loopt te maken, heb je dan daadwerkelijk oog voor de mooie tekening die je kind zojuist voor je gemaakt heeft? Dat kan alleen als je helemaal met je aandacht bij je kind bent.
Maar ook maak je je wellicht onnodig druk over wat er in de toekomst gaat gebeuren. En de realiteit is dat je overal over kan nadenken, maar het gaat toch altijd anders. Thuis hadden wij een Delfts blauw tegeltje aan de muur: Pikerje net, it komt doch oars. Oftewel: pieker niet, het gaat toch anders.
En ook nu, als jij je loopt zorgen te maken over wat er eventueel zou kunnen gebeuren, heb je dan oog voor wat er op dit moment om je heen gebeurd? En hoe vaak heb je wel niet allerlei rampscenario’s in je hoofd en uiteindelijk viel het allemaal mee? Dan heb je al die tijd je energie en aandacht verspilt aan iets wat niet ging gebeuren.
Uiteraard hele mooi inzichten en ik kan mij er helemaal in vinden. Alleen vind ik het eerlijk gezegd soms wel moeilijk om volledig in het nu te leven. Uiteraard is het ook iets wat oefening vergt en dat je vooral gaat herkennen wat je doet.
Zodra ik merk dat mijn aandacht wordt opgeslokt door iets wat al achter mij ligt of nog voor mij ligt, dan vertel ik mijzelf dat het niet nodig is en richt ik mij weer op de dingen die op dit moment gebeuren. Wat zie, voel, proef, hoor of ruik ik? En wat vind ik daar dan van?
Als je meer in staat bent in het nu te leven, is dat een hele bron van stress minder. En het is helemaal niet erg als het niet altijd lukt. Ieder moment dan je weer even in het nu kunt zijn is er één. En hoe vaker het lukt des te meer het een gewoonte zal worden.
In welke mate word jij in beslag genomen door dingen uit het verleden of de toekomst? Als dat minder zou zijn, hoeveel meer ruimte zou dit je geven?
Om naar het nu te komen, ga dan eens je zintuigen langs en stel je zelf de vragen: wat hoor ik? Wat voel ik? Wat zie ik? Wat proef ik? Wat ruik ik?
Hopelijk zal je dat zie dat het op dit moment allemaal wel mee valt.